Τον κρίσιμο ρόλο του φυσικού αερίου τα επόμενα χρόνια (αν όχι δεκαετίες) ως καυσίμου-γέφυρα προς την ενεργειακή μετάβαση και την ανάγκη η χώρα μας να εκμεταλλευτεί τα φυσικά κοιτάσματά της τόνισε ο διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ) κ. Αριστοφάνης Στεφάτος, κατά τη διάρκεια ενημερωτικής συνάντησης με εκπροσώπους του Τύπου χθες.
Είναι αλήθεια πως το φυσικό αέριο είναι το καθαρότερο από τα ορυκτά καύσιμα, καθώς για την παραγωγή του εκπέμπονται 50% λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα και μπορεί να βοηθήσει στην ενεργειακή μετάβαση και στην προσπάθεια για μείωση των εκπομπών αερίου άμεσα.
Δεν είναι τυχαίο πως οι μεγάλες πετρελαϊκές που αποσύρονται από δραστηριότητες πετρελαίου αυξάνουν την δρατσηριότητά τους στο φυσικό αέριο. Για τον λόγο αυτό έχει αυξηθεί και η ζήτησή του. Όπως είπε ο κ. Στεφάτος, «Η διεθνής ζήτηση για φυσικό αέριο αναμένεται να αυξηθεί σε ορίζοντα 20ετίας, λόγω του ρόλου του ως καύσιμου-γέφυρα προς τη μετάβαση σε ενεργειακά συστήματα βασισμένα σε ΑΠΕ. Κάτι που ισχύει ιδιαίτερα για την Ελλάδα, με δεδομένο ότι το ισχύον Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα προβλέπει αύξηση 40% στη ζήτηση για φυσικό αέριο. Είναι επομένως σαφές ότι το φυσικό αέριο καλείται να διαδραματίσει έναν κρίσιμο σταθεροποιητικό ρόλο για την επίτευξη των στόχων για τη μείωση των εκπομπών ρύπων. Επομένως, η χρήση του δεν ανταγωνίζεται τους στόχους για την διείσδυση των ΑΠΕ. Δεν υπάρχει δίλημμα «φυσικό αέριο ή ΑΠΕ». Το φυσικό αέριο είναι σημαντικός εταίρος για την ενεργειακή μετάβαση».
Σύμφωνα με τον ίδιο, η ανάπτυξη του κλάδου έρευνας και ανάπτυξης κοιτασμάτων φυσικού αερίου της χώρας θα μπορούσε να συνεισφέρει στην πράσινη μετάβαση και την ενίσχυση της ασφάλειας εφοδιασμού, σε συνδυασμό με την αξιοποίηση σημαντικών οικονομικών και γεωστρατηγικών ευκαιριών.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι επενδύσεις που θα γίνουν για τους υρογονάνθρακες για τις εγκαταστάσεις στο μέλλον μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το υδρογόνο. Ο κ. Στεφάτος σημείωσε σχετικά πως η ανάπτυξη εναλλακτικών τεχνολογιών όπως το υδρογόνο που εν πολλοίς «περνάνε» μέσα από τις υποδομές φυσικού αερίου διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα των σχετικών δραστηριοτήτων και των απαιτούμενων επενδύσεων.
Ο κ. Στεφάτος σημείωσε, επίσης, ότι οι μεγάλοι όμιλοι διαφοροποιούν τα χαρτοφυλάκιά τους, αναπτύσσοντας ΑΠΕ και νέες τεχνολογίες όπως υδρογόνο και δέσμευση και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα, εντείνοντας ταυτόχρονα την έμφαση που δίνουν στο φυσικό αέριο. «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κλάδος πετρελαίου και φυσικού αερίου έχει σημαντικές συνέργειες με πολλές από τις τεχνολογίες αυτές. Αναφέρω ενδεικτικά ότι το 60% της τεχνογνωσίας που χρησιμοποιείται για τα θαλάσσια αιολικά πάρκα προέρχεται από τις υπεράκτιες πλατφόρμες εξόρυξης υδρογονανθράκων, ενώ αποτελεί κοινή παραδοχή ότι το υδρογόνο μπορεί να παραχθεί και να μεταφερθεί αξιοποιώντας τις υφιστάμενες υποδομές φυσικού αερίου. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει στους επενδυτές μια μοναδική ευκαιρία να αποκομίσουν οφέλη από τα δυνητικά κοιτάσματα φυσικού αερίου, τοποθετούμενοι παράλληλα στην ανάπτυξη των νέων, πράσινων τεχνολογιών του μέλλοντος».
Αναφορικά με τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στον κλάδο υδρογονανθράκων, ο ίδιος σημείωσε ότι «μέχρι την τρέχουσα κρίση, η ΕΕ είχε μια σαφή στρατηγική που δεν ήταν φιλική προς το πετρέλαιο το φυσικό αέριο. Θεωρώ, ωστόσο, ότι οι εξελίξεις δείχνουν ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν περιθώρια αναπροσαρμογής προς πιο φιλικό περιβάλλον για το φυσικό αέριο. Εμείς πρέπει να ζητήσουμε και να στηρίξουμε αυτή την αναπροσαρμογή γιατί είναι προς το κοινό και εθνικό συμφέρον. Η ΕΔΕΥ πιστεύει ακράδαντα ότι η Ελλάδα αποτελεί μια μοναδική επενδυτική ευκαιρία μέσα στην Ευρώπη για παράλληλη υλοποίηση επενδύσεων σε ΑΠΕ και φυσικό αέριο, σε αρμονία μεταξύ τους», κατέληξε ο κ. Στεφάτος.
Πράσινο υδρογόνο από φυσικό αέριο
Πυρόλυση θα μπορούσε να μας δώσει πράσινο υδρογόνο από φυσικό αέριο. Πιο συγκεκριμένα το «τιρκουάζ» υδρογόνο παράγεται με πυρόλυση - με διάσπαση του μεθανίου σε υδρογόνο και στερεό άνθρακα. Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε χαμηλές εκπομπές ρύπων καθώς ο παραγόμενος άνθρακας μπορεί είτε να θάβεται είτε να χρησιμοποιείται για βιομηχανικές διεργασίες όπως η παραγωγή χάλυβα ή η κατασκευή μπαταριών, έτσι ώστε να μην διαφεύγει στην ατμόσφαιρα ως διοξείδιο του άνθρακα – το γνωστό CO2.
