Παρά τις πρόσφατες αντιξοότητες από την αύξηση του πληθωρισμού, τις αυξήσεις των επιτοκίων και τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τα βιώσιμα αμοιβαία κεφάλαια προσέλκυσαν σχεδόν 97 δισεκατομμύρια δολάρια σε καθαρά νέα χρήματα το πρώτο τρίμηνο του 2022, ανεβάζοντας το συνολικό ενεργητικό στα 2,8 τρισεκατομμύρια δολάρια.
.
Αυτή η τάση υποδεικνύει την ανάγκη να εξεταστεί η ευρύτερη επιρροή των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και διοικητικών παραγόντων στα κυρίαρχα επενδυτικά στυλ.
Σύμφωνα με τον ανώτερο αναλυτή μετοχών, Grant Slade, όπως γράφει στην Morningstar, oι επενδύσεις αξίας (value) και οι επενδύσεις ανάπτυξης (growth) παραμένουν οι δύο βασικές επενδυτικές φιλοσοφίες που χρησιμοποιούν οι επενδυτές στην προσπάθειά τους να υπεραποδώσουν έναντι της αγοράς. Και τα δύο στυλ προσφέρουν στους επενδυτές ένα σταθερό πλαίσιο και μια συνολική προσέγγιση στις επενδυτικές τους προσπάθειες - ιδίως σε περιόδους αστάθειας της αγοράς, όταν κάποιος μπαίνει περισσότερο στον πειρασμό να παρεκκλίνει από μια συνηθισμένη προσέγγιση.
Παρ' όλα αυτά, οι ίδιες οι επενδυτικές φιλοσοφίες εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου, με τις διαδοχικές γενιές επαγγελματιών επενδύσεων να αφήνουν το στίγμα τους στο αντίστοιχο στυλ.
Πάρτε ως παράδειγμα την επένδυση αξίας. Η επένδυση αξίας υιοθετήθηκε και ενισχύθηκε από τον πιο εξέχοντα σημερινό της εφαρμοστή, τον Γουόρεν Μπάφετ, ο οποίος συμβούλευσε τους επενδυτές ότι ο δρόμος για την επίτευξη ανώτερων μακροπρόθεσμων επενδυτικών επιδόσεων είναι η επένδυση σε εταιρείες που διαθέτουν ένα διαρκές ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους.
Ο Μπάφετ επινόησε τον όρο «οικονομική τάφρος» (economic moat) για να περιγράψει τα ευνοϊκά οικονομικά στοιχεία που τείνουν να απολαμβάνουν αυτού του είδους οι μετοχές. Φυσικά, η έντονη εστίαση στην τιμή μιας μετοχής σε σχέση με την εσωτερική της αξία παραμένει εξίσου το κλειδί της επενδυτικής επιτυχίας, σύμφωνα με τους λάτρεις των επενδύσεων αξίας.
Η βιώσιμη επένδυση μπορεί να αλλάξει την επένδυση αξίας; Η απάντηση είναι περίπλοκη, σύμφωνα με τον Slade, αλλά «διαπιστώσαμε ότι οι εταιρείες με ευρύτερες "τάφρους" τείνουν να αντιμετωπίζουν λιγότερους κινδύνους ESG κατά μέσο όρο» αναφέρει.
Για την εξέταση αυτού του θέματος, ο Slade θέτει ως λογικό σημείο εκκίνησης, τα διαπιστευτήρια βιωσιμότητας των μετοχών με οικονομικές τάφρους. Από τη μία πλευρά, θα μπορούσε να ισχύει ότι οι εταιρείες που επωφελούνται από τα πιο διαρκή ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα θα μπορούσαν να είναι λιγότερο πιεσμένες να επιτύχουν αποτελέσματα βιωσιμότητας. Το επιχείρημα είναι το εξής: ο ισχυρός ανταγωνισμός ωθεί τις επιχειρήσεις να μειώσουν το κόστος και να κατανείμουν αποτελεσματικά το κεφάλαιο, και οι προσπάθειες αυτές οδηγούν τις επιχειρήσεις να χρησιμοποιούν όσο το δυνατόν λιγότερους πόρους, συμπεριλαμβανομένης της ενέργειας και των πρώτων υλών, προκειμένου να ανταγωνίζονται αποτελεσματικά.
Εάν αυτό ισχύει, οι επενδυτές αξίας που επιδιώκουν να επενδύσουν σε εταιρείες με μεγάλη περιεκτικότητα σε μετοχές, αλλά θέλουν επίσης να έχουν κατά νου τους κινδύνους ESG, ίσως χρειαστεί να προσαρμόσουν το επενδυτικό τους στυλ ώστε να ενσωματώσουν τους παράγοντες ESG πληρέστερα.
Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε εξίσου να υποστηριχθεί ότι οι εταιρείες με μεγάλη εύρος κεφαλαίου (οι οποίες τείνουν να παράγουν μεγαλύτερες ελεύθερες ταμειακές ροές από τις εταιρείες που δεν έχουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα) έχουν στη διάθεσή τους περισσότερους οικονομικούς πόρους για να διαχειριστούν τους κινδύνους ESG ή να αναλάβουν δράση σε θέματα που σχετίζονται με την ESG, όπως η κλιματική αλλαγή, το ανθρώπινο κεφάλαιο ή η ποικιλομορφία.
«Εάν αυτές οι εταιρείες με το ευρύ στρώμα ήταν πρόθυμες να αξιοποιήσουν την οικονομική τους ευελιξία για την αντιμετώπιση θεμάτων ESG, οι επενδυτές αξίας πιθανώς δεν θα χρειαζόταν να αλλάξουν τόσο πολύ τον τρόπο με τον οποίο επενδύουν για να λάβουν υπόψη τις αυξανόμενες ανησυχίες τους σχετικά με τις επιδόσεις ESG» υποστηρίζει ο Slade.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αξίζει να εξεταστεί πώς οι εταιρείες διαχειρίζονται τους βασικούς κινδύνους ESG που αντιμετωπίζουν σε όλο το φάσμα των οικονομικών τάφρων, ώστε να προσδιοριστεί αν οι εταιρείες με ευρεία τάφρο τείνουν να κάνουν περισσότερα ή λιγότερα για τη διαχείριση των κινδύνων ESG από ό,τι οι εταιρείες χωρίς οικονομική τάφρο.
Η βαθμολογία «Διαχειρίσιμος κίνδυνος» αντικατοπτρίζει την άποψη της Sustainalytics σχετικά με τη δυνατότητα διαχείρισης των κινδύνων ESG μιας εταιρείας μέσω σχετικών προγραμμάτων και πολιτικών. Με τη σειρά της, η βαθμολογία του Διαχειριζόμενου Κινδύνου αντικατοπτρίζει την άποψη της Sustainalytics για το πόσο αυτός ο κίνδυνος διαχειρίζεται πραγματικά αποτελεσματικά από την εταιρεία.
Η βαθμολογία αυτή δίνει μια αίσθηση του πόσο καλά μια εταιρεία διαχειρίζεται τα είδη των κινδύνων ESG που αντιμετωπίζει. Όσο υψηλότερος είναι αυτός ο δείκτης, τόσο καλύτερη είναι η διαχείριση των κινδύνων ESG, κατά την άποψη της Sustainalytics.
Εάν ισχύει ότι οι επιχειρήσεις με ευρύ στρώμα κινδύνου διαχειρίζονται πράγματι καλύτερα τους κινδύνους ESG, τότε είναι λογικό ότι ο δείκτης διαχειριζόμενου κινδύνου ESG θα πρέπει να είναι κατά μέσο όρο υψηλότερος από τον αντίστοιχο δείκτη των επιχειρήσεων χωρίς στρώμα. «Ωστόσο, όταν συγκρίνουμε τον μέσο δείκτη ESG Managed Risk Ratio των εταιρειών με Morningstar Economic Moat Ratings "wide" με αυτόν των εταιρειών χωρίς Moat, δεν βρίσκουμε στατιστικά σημαντική διαφορά» σημειώνει.
Έτσι, εάν οι εταιρείες με ευρύ μετοχικό κεφάλαιο τείνουν να αντιμετωπίζουν κατά μέσο όρο χαμηλότερο κίνδυνο ESG, αλλά δεν ξεπερνούν τις αντίστοιχες εταιρείες χωρίς μετοχικό κεφάλαιο στη διαχείριση των κινδύνων ESG που αντιμετωπίζουν, αυτό σημαίνει ότι η αρχική θέση - δηλαδή η υποκείμενη έκθεση των εταιρειών σε κινδύνους ESG πριν εξεταστεί τι γίνεται για τη διαχείριση των κινδύνων αυτών - είναι κατά μέσο όρο πιο ευνοϊκή για τις εταιρείες με ευρύ μετοχικό κεφάλαιο από ό,τι για τις εταιρείες χωρίς μετοχικό κεφάλαιο.
Βέβαια, οι βαθμολογίες έκθεσης ESG της Sustainalytics συνοψίζουν την έκθεση μιας επιχείρησης σε 20 ουσιώδη ζητήματα ESG, συμπεριλαμβανομένων των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της χρήσης γης και της βιοποικιλότητας. «Όταν συγκρίνουμε τις βαθμολογίες έκθεσης σε ESG των εταιρειών με ευρεία μετοχική σύνθεση με τις εταιρείες χωρίς μετοχική σύνθεση, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι, κατά μέσο όρο, ο κίνδυνος ESG στον οποίο εκτίθενται οι εταιρείες με ευρεία μετοχική σύνθεση είναι χαμηλότερος από τους ομολόγους τους χωρίς μετοχική σύνθεση» αναφέρει ο Slade.
Παρόλο που δεν φαίνεται να υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις ότι οι εταιρείες με μεγάλη περιουσία κάνουν περισσότερα για να αντιμετωπίσουν τα πιο σημαντικά ζητήματα ESG, η εστίαση των επενδυτών αξίας σε οικονομικές τάφρους φαίνεται ωστόσο να παρέχει κάποιο επίπεδο εγγενούς προστασίας έναντι των κινδύνων ESG.
«Αλλά ενώ υπάρχει συσχέτιση μεταξύ μιας ευρείας τάφρου και χαμηλότερου κινδύνου ESG, δεν είναι σαφές αν υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ των δύο. Παρ' όλα αυτά, η συσχέτιση (υπό την προϋπόθεση ότι παραμένει επίμονη) αρκεί για να πούμε ότι, εάν οι επενδυτές αξίας συνεχίσουν να εστιάζουν την προσοχή τους στον εντοπισμό μετοχών με τις ευρύτερες τάφρους και παραμείνουν επικεντρωμένοι στην τιμή έναντι της εύλογης αξίας κατά την επιλογή μετοχών, μπορεί κάλλιστα να διαπιστώσουν ότι οι κίνδυνοι ESG που αντιμετωπίζουν τα χαρτοφυλάκιά τους είναι εγγενώς χαμηλότεροι από την ευρύτερη αγορά» καταλήγει.
Με αυτό το σκεπτικό, φαίνεται ότι οι μακροπρόθεσμες αποδόσεις των επενδυτών αξίας που συνεχίζουν να ακολουθούν τις διδαχές των Graham και Buffett δεν θα επηρεαστούν από τους λανθάνοντες κινδύνους ESG στα χαρτοφυλάκιά τους.
Κατά συνέπεια, η αυξανόμενη ευαισθητοποίηση σχετικά με τις εκτιμήσεις ESG μπορεί να μην προκαλέσει ουσιαστική εξέλιξη στο στυλ της επένδυσης σε αξίες, όπως μπορεί να συνεπάγεται η αυξανόμενη δημοτικότητά της.
