Ο Αλέξης Τσίπρας είναι σίγουρα μια φιγούρα που σημάδεψε την ελληνική πολιτική σκηνή από το 2012 και το κίνημα των Πλατειών, μέχρι και το 2023 με την παραίτησή του από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ. Τα τελευταία δύο χρόνια οι δημόσιες ομιλίες του είναι μετρημένες και γι΄αυτό κάθε φορά περνούν από το “μικροσκόπιο”, για κρυμμένα νοήματα ή και υποψίες επιστροφής στην ελληνική πολιτική σκηνή. Πέρσι τον Ιούνιο, εγκαινιάστηκε το Ινστιτούτο Τσίπρα, το οποίο-όπως διαβάζουμε στο καταστατικό εργάζεται “για την προώθηση της ειρήνης, την ενίσχυση της δικαιοσύνης και την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης”. Φέτος, η αντίστοιχη εκδήλωση με αυτή των περσινών εγκαινίων, έκλεισε ξανά με την σαραντάλεπτη ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού, η οποία κατά πολλούς αναλυτές προμηνύει την πολυσυζητημένη “επιστροφη”. Άλλωστε και ο ίδιος ο κ.Τσίπρας ανέφερε μεταξύ άλλων ότι: “Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σκαρίφημα μιας νέας προοδευτικής ατζέντας”.
.
Τα ζητήματα του περιβάλλοντος και της κλιματικής κρίσης, πάντως, είχαν πράγματι την τιμητική τους στην ομιλία, με τον κ.Τσίπρα να τοποθετείται-γενικόλογα, αλλά με σαφές πρόσημο-υπέρ της βιώσιμης ανάπτυξης την οποία έθεσε σε κορυφαία προτεραιότητα για την οικοδόμηση μιας τάσης που εκείνος ονόμασε “νέο, ηθικό, κοινωνικό και οικονομικό πατριωτισμό”. Κεντρικός στόχος αυτής της νέας ατζέντας είναι η “αντικατάσταση του πελατειακού κράτους, με ένα κράτος με σαφείς αναπτυξιακούς και στρατηγικούς στόχους”.
Στην ομιλία του αναφέρθηκε από νωρίς στην ενεργειακή και κλιματική κρίση, τις οποίες συμπεριέλαβε στις μεγαλύτερες κρίσεις της δεκαπενταετίας, μαζί με την πανδημία και την οικονομική αστάθεια της δεκαετίας του ‘10. “Την ενεργειακή κρίση την πλήρωσε και την πληρώνει ο απλός κόσμος, ενώ οι δισεκατομμυριούχοι από όλες αυτές τις έκρυθμες καταστάσεις βγήκαν πλουσιότεροι”, ανέφερε ο πρώην Πρωθυπουργός, κάνοντας λόγο για το άνοιγμα της ψαλίδας στην κοινωνική και οικονομική ανισότητα. Υπογράμμισε μάλιστα, ότι ακριβώς αυτόν τον φόβο που καλλιέργησαν οι αλλεπάλληλες κρίσεις εκμεταλλεύονται οι δυνάμεις της ακροδεξιάς, για τους δικούς τους σκοπούς. Φυσικά, δεν έλειψε και η αναφορά στην ηθική των εταιριών οι οποίες σύμφωνα με τον ίδιο “αντί να επιστρέφουν μέσω των φόρων ορισμένα έσοδα στον τόπο που έκανε δυνατή την επιτυχία τους, αναζητούν φορολογικούς παραδείσους”.
Αναφορικά με τον ψηφιακό μετασχηματισμό, ο κ. Τσίπρας δήλωσε πως πρέπει να προωθηθεί με έναν τρόπο όμως που να προστατεύει τη δημοκρατία, τις οικονομίες, και το περιβάλλον, τόσο από την κρατική αυθαιρεσία, όσο και από τους τεχνο-ολιγάρχες. ‘Εδωσε μάλιστα ένα σήμα στις ενεργές προοδευτικές δυνάμεις, δηλώνοντας ότι “πρέπει να παλέψουν για μια νέα τάξη συλλογικής ασφάλειας και βιώσιμης ανάπτυξης σε έναν κόσμο πολυπολικότητας, όπως αυτός που ζούμε”.
Όσο λοιπόν οι κουβέντες για μια πιθανή επάνοδο του πρώην Πρωθυπουργού πυκνώνουν, τα παραπάνω δίνουν σε γενικές γραμμές-όπως άλλωστε γενική ήταν και η τοποθέτηση εν συνόλω-τις προτεραιότητες που θα έθετε ο κ. Τσίπρας στους τομείς της βιωσιμότητας, δηλαδή: προστασία του περιβάλλοντος, υπεύθυνος ψηφιακός μετασχηματισμός, και ηθική, νομοταγή, εταιρική διακυβέρνηση. Αξίζει να παραθέσουμε και την δήλωσή του στην φετινή ημέρα περιβάλλοντος, κατά την επίσκεψή του στο Κέντρο Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος Βύρωνα: “Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η κλιματική κρίση είναι εδώ και θα παραμείνει και όλοι οφείλουμε να προσαρμόσουμε τις πολιτικές μας σε μια κατεύθυνση κλιματικής ουδετερότητας. Είναι δυστύχημα που θα καθ’ όλη την περίοδο της προεκλογικής περιόδου για τις εκλογές της 21ης του Μάη δεν άνοιξε αυτή η συζήτηση. Δεν άνοιξε η συζήτηση ίσως για το πιο κρίσιμο θέμα της επόμενης ημέρας, του αύριο για τον τόπο μας αλλά και για τον πλανήτη”.
