Αυτό που ξεκίνησε ως μια επενδυτική στρατηγική που τροφοδότησε ένα κίνημα για την αξιολόγηση του περιβαλλοντικού και κοινωνικού αντίκτυπου των εταιρειών και των χωρών, το ESG, έχει γίνει επιτακτική ανάγκη για τα διοικητικά συμβούλια και τους διευθύνοντες συμβούλους τόσο των εισηγμένων στο χρηματιστήριο όσο και των ιδιωτικών εταιρειών.
Το περασμένο καλοκαίρι, ο Gary Gensler, πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ (SEC), έδωσε σαφείς ενδείξεις για τις αναμενόμενες απαιτήσεις γνωστοποίησης των κλιματικών στοιχείων. Ανέφερε επίσης ότι έδωσε εντολή στο προσωπικό της SEC να διδαχθεί και να εμπνευστεί από το πλαίσιο της Ομάδας Δράσης για τις χρηματοοικονομικές γνωστοποιήσεις που σχετίζονται με το κλίμα (TCFD), το οποίο εγκρίθηκε πρόσφατα από την G-7.
Με τα παγκόσμια πρότυπα υποβολής εκθέσεων ESG να έχουν προγραμματιστεί ως κύριο θέμα της ημερήσιας διάταξης στη Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή στη Γλασκώβη της Σκωτίας (COP26), η ουσία του ζητήματος - και ένα επιχείρημα κεντρικό για το μέλλον της ESG - εξαρτάται από την επιτάχυνση της διακρατικής συνεργασίας μεταξύ κυβερνήσεων, επιχειρήσεων και κοινωνιών των πολιτών.
Είναι όμως εφικτή η ιδέα ενός ενιαίου παγκόσμιου προτύπου για την υποβολή εκθέσεων ESG; Ο Andrew Bruce, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Data Gumbo, μιας εταιρείας έξυπνων συμβολαίων με έδρα το Χιούστον δίνει τη δική του εκδοχή.
Τυποποίηση των προτύπων
Το σημερινό τοπίο της υποβολής εκθέσεων βιωσιμότητας είναι πολύπλοκο με ποικίλα πλαίσια, ωστόσο υπάρχουν τέσσερις οργανισμοί που ηγούνται της δέσμης: το Task Force on Climate-Related Financial Disclosures (TCFD), το Value Reporting Foundation (VRF) που δημιουργήθηκε από την πρόσφατη συγχώνευση του Sustainability Accounting Standards Board (SASB) και του International Integrated Reporting Council (IIRC), το Global Reporting Institute (GRI) και το Carbon Disclosure Project.
Σύμφωνα λόιπόν με τον κ. Bruce, είναι σαφές ότι τα πρότυπα υποβολής εκθέσεων για τη βιωσιμότητα θα ακολουθήσουν τελικά την πορεία που έχουν χαράξει τα πρότυπα χρηματοοικονομικής πληροφόρησης, όπου τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης (ΔΠΧΠ) ακολουθούνται από περισσότερες από 120 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό το καλοκαίρι, οι διαχειριστές των ΔΠΧΑ ανακοίνωσαν τα σχέδιά τους για τη δημιουργία του Διεθνούς Συμβουλίου Προτύπων Βιωσιμότητας (ISSB) και ότι το νέο ISSB θα βασιστεί στο καθιερωμένο έργο του TCFD.
Ακόμα και με τα ΔΠΧΑ να προχωρούν στην καθιέρωση παγκοσμίως αναγνωρισμένων προτύπων δημοσιοποίησης της βιωσιμότητας, η ιδέα ενός ενιαίου συνόλου κανόνων αναφοράς θεωρητικά δεν βοηθάει πολύ στην αντιμετώπιση του χάσματος ικανοτήτων που συνεπάγεται η πραγματική εφαρμογή και υλοποίηση της αναφοράς βιωσιμότητας.
Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε από την ISS ESG, ένα τμήμα της Institutional Shareholders Services, Inc (ISS), βαθμολόγησε την ποιότητα των εκθέσεων ESG περισσότερων από 7. 000 οντοτήτων με βαθμό όχι καλύτερο από Γ+ (σε κλίμακα από Α έως ΣΤ), με πάνω από το 50% των οντοτήτων να βαθμολογείται με Γ- ή Δ. Εν ολίγοις, τα παγκόσμια πρότυπα είναι εφικτά, αλλά αν θέσουμε το παρακείμενο ερώτημα σχετικά με το πόσο ρεαλιστικά είναι, θα δούμε μια διαφορετική απάντηση.
Τα εμπόδια αφθονούν
Τα εμπόδια που στέκονται εμπόδιο στην εφαρμογή παγκόσμιων προτύπων αναφοράς ESG είναι πολύπλοκα και κυμαίνονται από την ποιότητα και την προσβασιμότητα των δεδομένων μέχρι και σε πιο σύνθετα ζητήματα όπως η διαφάνεια και η πολιτική αδράνεια. Για ορισμένες εταιρείες και κλάδους, η χρήση πραγματικών επιχειρησιακών δεδομένων που είναι ακριβή και επαληθεύσιμα μπορεί να αποκαλύψει μια αλήθεια που δεν θέλουν όλοι στο φως της δημοσιότητας. Για άλλους, η επιβάρυνση για τη συγκέντρωση πληροφοριών είναι υπερβολικά μεγάλη, ιδίως στις βιομηχανίες πετρελαίου, άνθρακα και μετάλλων, όπου η υποβολή εκθέσεων για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου (GHG) για το πεδίο εφαρμογής 3 αποτελεί εξαιρετικά τρομακτικό εγχείρημα, ωστόσο αντιπροσωπεύει πάνω από το 80% των συνολικών εκπομπών. Για παράδειγμα, οι μέτοχοι της Broken Hill Proprietary ενέκριναν πρόσφατα το σχέδιο της εταιρείας να επιτύχει καθαρές μηδενικές εκπομπές έως το 2050 για το πεδίο εφαρμογής 3 upstream, αλλά όχι για το πεδίο εφαρμογής 3 downstream, όπου οι Κινέζοι πελάτες τους έχουν στόχο μείωσης κατά 30%.
Προκλήσεις όπως αυτές είναι πιθανό να συμβάλλουν στην πρόσφατη έξαρση του «πράσινου πλυσίματος» των εταιρειών που επιλέγουν δεδομένα για να μετατρέψουν τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες τους σε πιο βιώσιμα, σημείωνει στο άρθρο του, στο thehill.com, ο Andrew Bruce. Τον περασμένο μήνα, η Αμμερικάνικη Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ζήτησε περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τα στατιστικά στοιχεία για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και άλλες μετρήσεις βιωσιμότητας που αναφέρονται εθελοντικά από το 90% των επιχειρήσεων που είναι εισηγμένες στον S&P 500. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Gary Gensler έχει ήδη δηλώσει ότι οι εταιρείες πιθανότατα θα πρέπει να υποστηρίζουν τους περιβαλλοντικούς ισχυρισμούς που διαφημίζουν.
Αν και η λέξη ESG δεν είναι λέξη με τέσσερα γράμματα, σίγουρα μπορεί να μοιάζει με τέτοια για τις εταιρείες που αναμένουν με ανυπομονησία (ή με επιφυλακτικότητα;) τα νέα ρυθμιζόμενα πρότυπα γνωστοποίησης της βιωσιμότητας - όπως αποδεικνύεται από τους επικείμενους κανονισμούς γνωστοποίησης του κλίματος των Ηνωμένων Πολιτειών από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Όσο οι διαδικασίες και οι μέθοδοι για τη συλλογή και την υποβολή στοιχείων βιωσιμότητας απαιτούν εκτεταμένες προσπάθειες και ανθρώπινη παρέμβαση, η επίτευξη αξιόπιστων, ελέγξιμων προτύπων υποβολής εκθέσεων δεν θα είναι δυνατή, υπογραμμίζει ο Bruce.
