Οι πισίνες, οι καλά ποτισμένοι κήποι και τα καθαρά αυτοκίνητα των πλουσίων οδηγούν σε κρίσεις νερού τις πόλεις – κρίσεις ανάλογες με αυτές που προκαλεί η κλιματική αλλαγή ή η αύξηση του πληθυσμού, σύμφωνα με ανάλυση την οποία επικαλείται η βρετανική εφημερίδα The Guardian. Οι ερευνητές λένε ότι η τεράστια διαφορά στη χρήση νερού μεταξύ πλούσιων και φτωχών πολιτών έχει σε μεγάλο βαθμό παραβλεφθεί στην αναζήτηση λύσεων για τη λειψυδρία, με εστίαση αντ’ αυτού στις προσπάθειες αύξησης της προσφοράς και υψηλότερες τιμές του νερού.
.
Υποστηρίζουν ότι ο μόνος τρόπος για την προστασία των αποθεμάτων νερού είναι η ανακατανομή των υδάτινων πόρων πιο ισότιμα.
Η μελέτη χρησιμοποίησε το Κέιπ Τάουν στη Νότια Αφρική ως case study και διαπίστωσε ότι οι πλουσιότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν 50 φορές περισσότερο νερό από τους φτωχότερους. Όταν η κρίση νερού της Ημέρας Μηδέν έπληξε την πόλη το 2018, μετά από αρκετά χρόνια ξηρασίας, οι φτωχότεροι έμειναν χωρίς αρκετό νερό για τις βασικές τους ανάγκες, λένε οι επιστήμονες.
Το Κέιπ Τάουν δεν είναι καθόλου μοναδικό, λένε οι ερευνητές, με παρόμοια προβλήματα σε πολλές πόλεις σε όλο τον κόσμο. Από το 2000, περισσότερες από 80 μεγάλες πόλεις έχουν βιώσει ακραία ξηρασία και έλλειψη νερού, όπως το Μαϊάμι, η Μελβούρνη, το Λονδίνο, η Βαρκελώνη, το Σάο Πάολο, το Πεκίνο, η Μπανγκαλόρ και η Χαράρε.
Οι ερευνητές λένε ότι οι αστικές κρίσεις νερού αναμένεται να γίνουν πιο συχνές, με περισσότερους από 1 δισεκατομμύριο κατοίκους των πόλεων να αναμένεται να αντιμετωπίσουν έλλειψη νερού στο εγγύς μέλλον.
Τον Μάρτιο, μια έκθεση της Παγκόσμιας Επιτροπής για την Οικονομία του Νερού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει μια επικείμενη κρίση νερού , με τη ζήτηση να αναμένεται να ξεπεράσει την προσφορά κατά 40% έως το 2030.
Η καθηγήτρια Hannah Cloke, στο Πανεπιστήμιο του Reading, στο Ηνωμένο Βασίλειο, και συν-συγγραφέας της νέας μελέτης, δήλωσε:
«Η κλιματική αλλαγή και η αύξηση του πληθυσμού σημαίνουν ότι το νερό γίνεται πιο πολύτιμος πόρος στις μεγάλες πόλεις, αλλά δείχνουμε ότι η κοινωνική ανισότητα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους φτωχότερους ανθρώπους να έχουν πρόσβαση σε νερό για τις καθημερινές τους ανάγκες.
«Οι προβλέψεις μας δείχνουν ότι αυτή η κρίση θα μπορούσε να επιδεινωθεί καθώς διευρύνεται το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών σε πολλά μέρη του κόσμου. Τελικά, όλοι θα υποστούν τις συνέπειες εκτός και αν αναπτύξουμε δικαιότερους τρόπους να μοιραζόμαστε το νερό στις πόλεις».
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Sustainability , χρησιμοποίησε δεδομένα για να αναπτύξει ένα μοντέλο χρήσης του νερού της πόλης που έλαβε υπόψη τα διαφορετικά επίπεδα εισοδήματος.
Στο Κέιπ Τάουν, βρήκε ότι η πλουσιότερη ομάδα – το 14% του πληθυσμού της πόλης – χρησιμοποιούσε το 51% του νερού που καταναλώνεται στην πόλη.
Αντίθετα, η φτωχότερη ομάδα – το 62% του πληθυσμού – χρησιμοποιούσε μόλις το 27% του νερού. Το μεγαλύτερο μέρος του νερού που χρησιμοποίησε η πιο πλούσια ομάδα ήταν για μη βασικές ανάγκες.
Το μοντέλο, το οποίο θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε άλλες πόλεις, έδειξε ότι οι αλλαγές στη χρήση νερού από την πλουσιότερη ομάδα είχαν μεγαλύτερο αντίκτυπο στη συνολική διαθεσιμότητα νερού από τις αλλαγές στον πληθυσμό ή τις ξηρασίες που σχετίζονται με την κλιματική κρίση.
- Οι ερευνητές λένε επίσης ότι η αυξημένη χρήση ιδιωτικών γεωτρήσεων σε περιόδους έλλειψης από τους πλουσιότερους πολίτες εξάντλησε σημαντικά τους υπόγειους υδάτινους πόρους.
Οι επιστήμονες λένε ότι η αποτυχία να ληφθεί υπόψη η κοινωνική ανισότητα σε μια κρίση νερού συχνά οδηγεί σε τεχνοκρατικές λύσεις που απλώς αναπαράγουν τα άνισα και μη βιώσιμα πρότυπα χρήσης του νερού που συνέβαλαν στην κρίση του νερού στην πρώτη θέση.
Η καθηγήτρια Mariana Mazzucato, στο University College του Λονδίνου, στο Ηνωμένο Βασίλειο, και επικεφαλής συγγραφέας της έκθεσης από την Παγκόσμια Επιτροπή για την Οικονομία του Νερού , είπε:
«Χρειαζόμαστε μια πολύ πιο ενεργητική και φιλόδοξη, κοινή καλή προσέγγιση [για την κρίση του νερού] . Πρέπει να βάλουμε τη δικαιοσύνη και την ισότητα στο επίκεντρο αυτού, δεν είναι μόνο ένα τεχνολογικό ή οικονομικό πρόβλημα».
Η νέα ανάλυση παρέθεσε το συμπέρασμα μιας έκθεσης του 2016 που έλεγε: «Για το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, η εποχή του φθηνού και άφθονου πόσιμου νερού έχει παρέλθει».
«Είναι καιρός να συμφωνήσουμε για το πώς η κοινωνία πρέπει να μοιράζεται τον πιο ουσιαστικό φυσικό πόρο της ζωής».
Με πληροφορίες από The Guardian
