«Οι ελίτ μιλούν για το τέλος του κόσμου, ενώ εμείς μιλάμε για το τέλος του μήνα». Έτσι θρηνούσε ένας διαδηλωτής στη Γαλλία το 2018, όταν ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν προσπάθησε να αυξήσει τους φόρους στα καύσιμα. Οι πολίτες σε πολλές χώρες εκφράζουν τώρα παρόμοια συναισθήματα καθώς οι κυβερνήσεις προσπαθούν να επιταχύνουν τις προσπάθειες για την κλιματική αλλαγή εν μέσω κρίσης κόστους ζωής και αύξησης των επιτοκίων. Εάν οι πόνοι των ακριβών και ενοχλητικών πράσινων πρωτοβουλιών δεν αντιμετωπιστούν, μια αυξανόμενη πολιτική αντίδραση θα μπορούσε να επιβραδύνει ακόμη περισσότερο την ώθηση προς το καθαρό μηδέν.
Το χάσμα σχετικά με την πολιτική για την κλιματική αλλαγή διευρύνεται στις ΗΠΑ. Στην Ευρώπη, επίσης, οι πολιτικοί της δεξιάς εκμεταλλεύονται τις ανησυχίες για το κόστος των πράσινων μέτρων για να αποκτήσουν εκλογικό πλεονέκτημα. Στη Γερμανία, ένα νομοσχέδιο που ουσιαστικά απαγορεύει την εγκατάσταση λεβήτων φυσικού αερίου τον επόμενο χρόνο, υπέρ των αντλιών θερμότητας, έχει προκαλέσει οργή λόγω της δαπάνης και της στενής προθεσμίας. Οι ευρύτερες προτάσεις της ΕΕ για τη μετασκευή κατοικιών έπληξαν επίσης την πολιτική αντίσταση.
Η Συντηρητική κυβέρνηση της Βρετανίας κατηγορήθηκε ότι υπαναχώρησε στην ατζέντα της για το κλίμα, αφού πρόσφερε περισσότερα δικαιώματα σε ρυπογόνες βιομηχανίες στο πλαίσιο του συστήματος εμπορίας άνθρακα και αυτή την εβδομάδα υποστήριξε τη χορήγηση εκατοντάδων ακόμη αδειών γεώτρησης στη Βόρεια Θάλασσα. Ο Πρωθυπουργός Rishi Sunak έχει παρουσιάσει τον εαυτό του ως φίλο του αυτοκινητιστή από τότε που το κόμμα κέρδισε τις ενδιάμεσες εκλογές στο Λονδίνο τον περασμένο μήνα, αφού ο υποψήφιος του έκανε εκστρατεία κατά του σχεδίου του Εργατικού δημάρχου να επεκτείνει την κατηγορία στα οχήματα που ρυπαίνουν πολύ.
Οι κυβερνήσεις μαθαίνουν ότι δεν μπορούν να θεωρούν δεδομένη τη δημόσια υποστήριξη για πράσινα ζητήματα, ειδικά όταν οι πολιτικές αρχίζουν να επιβάλλουν κόστος και ταλαιπωρία. Εάν τα περιβαλλοντικά βήματα γίνουν ένα πολιτικό πρόβλημα, μια ταχεία μετάβαση — η οποία θα βασίζεται σε διακομματική και ευρεία δημόσια υποστήριξη — θα είναι δύσκολο να διατηρηθεί. Η απάντηση δεν θα πρέπει να είναι η μείωση ή η οπισθοδρόμηση στις απαραίτητες πολιτικές. Αντίθετα, οι κυβερνήσεις χρειάζονται μια καλύτερη στρατηγική.
Για αρχή, ένας σαφής, μακροπρόθεσμος οδικός χάρτης είναι σημαντικός. Τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις χρειάζονται αρκετή ενημέρωση για μέτρα, ας πούμε, για περιορισμό ορισμένων τύπων οχημάτων ή πηγών θέρμανσης ή ηλεκτρισμού, ώστε να μπορούν να προγραμματίσουν εκ των προτέρων. Θα βοηθούσε και τις κυβερνήσεις. Οι πολιτικοί σε πολλές χώρες σκέφτονται μόνο τις επιταχυνόμενες βελτιώσεις ενεργειακής απόδοσης στα κτίρια τώρα, για παράδειγμα, αφού ταλαιπωρούνται επί χρόνια.
Η καλύτερη επικοινωνία είναι επίσης κρίσιμη. Οι πληροφορίες για τα πράσινα μέτρα πρέπει να είναι προσβάσιμες και να δημοσιοποιούνται ευρέως. Τα μηνύματα πολιτικής πρέπει επίσης να στοχεύουν στο κοινό. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να είναι πιο δεκτικοί στην αρετή της πράσινης δράσης, αλλά άλλοι χρειάζονται μια πιο ξεκάθαρη αίσθηση των θετικών θεμάτων, είτε σχετίζονται με την υγεία είτε οικονομικά, προτού πράξουν. Ο νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού της κυβέρνησης Μπάιντεν έκανε καλά που τόνισε την ώθησή του για τις θέσεις εργασίας, την ανάπτυξη και την εθνική ασφάλεια.
Το κόστος των πράσινων μέτρων πρέπει επίσης να επιβάλλεται όσο το δυνατόν πιο αναλογικά και προοδευτικά. Η τιμολόγηση του άνθρακα είναι ένας χρήσιμος μηχανισμός, καθώς εδραιώνει την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει». Αλλά οι λιγότερο ευκατάστατοι μπορεί να δυσκολεύονται να προσαρμοστούν. Τα έσοδα από πράσινους φόρους μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αντισταθμίσουν μέρος της επιβάρυνσης των πιο ευάλωτων μέσω φορολογικών περικοπών ή στοχευμένων επιχορηγήσεων.
Δεν μπορούν να αντισταθμιστούν όλα τα έξοδα, επομένως τα κίνητρα θα διαδραματίσουν επίσης σημαντικό ρόλο. Οι εκπτώσεις φόρου για μέτρα ενεργειακής απόδοσης και πράσινες τεχνολογίες μπορεί να είναι αποτελεσματικές. Πρέπει να δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένων ευρέως διαδεδομένων σημείων φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων και καλύτερων μέσων μαζικής μεταφοράς. Και για εκείνους των οποίων οι θέσεις εργασίας απειλούνται άμεσα από τη μετάβαση, τα προγράμματα επανεκπαίδευσης είναι απαραίτητα.
Με τις θερμοκρασίες του αέρα και της θάλασσας να σημειώνουν ανησυχητικά ρεκόρ, οι κυβερνήσεις πρέπει να ενεργήσουν με βιασύνη. Αλλά αν δεν γίνει προσεκτική διαχείριση του βραχυπρόθεσμου κόστους, οι μακροπρόθεσμοι στόχοι για το κλίμα θα ξεφύγουν ακόμη περισσότερο.
