Η δυνατότητα του πλανήτη να αποθηκεύσει με ασφάλεια διοξείδιο του άνθρακα (CO₂) στο υπέδαφος είναι πολύ μικρότερη από όσο πιστευόταν μέχρι σήμερα, σύμφωνα με νέα μελέτη επιστημόνων από το Imperial College London, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Nature.
.
Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι μπορούν να αποθηκευτούν λιγότερα από 1.500 γιγατόνοι CO₂, όταν προηγούμενες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για έως και 40.000 γιγατόνους. Η διαφορά αυτή έχει τεράστια σημασία για την κλιματική στρατηγική, καθώς η επίτευξη του στόχου συγκράτησης της υπερθέρμανσης στους 1,5°C, όπως προβλέπεται από τη Συμφωνία του Παρισιού, απαιτεί την ετήσια δέσμευση περίπου 8,7 γιγατόνων CO₂.
Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι η αποθήκευση δεν είναι χωρίς κινδύνους: σεισμοί, τεχνικές αστοχίες και διαρροές θα μπορούσαν να φέρουν ξανά το αέριο στην ατμόσφαιρα. Παράλληλα, υπάρχουν και γεωπολιτικές παράμετροι, καθώς οι κατάλληλες περιοχές για αποθήκευση εντοπίζονται κυρίως σε χώρες όπως η Ρωσία, οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Βραζιλία, η Σαουδική Αραβία και η Αυστραλία.
Σήμερα, η τεχνολογία παραμένει σε πρώιμο στάδιο: μόλις 600.000 τόνοι CO₂ αποθηκεύονται ετησίως σε εξαντλημένα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου ή σε γεωλογικούς σχηματισμούς.
Ο καθηγητής Τζοέρι Ρόχελ, εκ των συγγραφέων της μελέτης, τόνισε ότι η υπόγεια αποθήκευση πρέπει να θεωρείται «σπάνιος πόρος» και όχι «απεριόριστη λύση». Η χρήση της, όπως είπε, πρέπει να κατευθυνθεί στη μείωση των πιο δύσκολων εκπομπών και όχι στη δικαιολόγηση της συνέχισης ρυπογόνων δραστηριοτήτων.
Αν και μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας όπως η Microsoft και η Amazon επενδύουν σε έργα δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα, οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι οι τεχνικοί και οικονομικοί περιορισμοί καθιστούν αδύνατη την απεριόριστη κλιμάκωση.
Το συμπέρασμα; Η αποθήκευση άνθρακα μπορεί να συμβάλει στην πορεία προς το «καθαρό μηδέν», αλλά δεν αποτελεί πανάκεια. Η ουσιαστική μείωση των εκπομπών παραμένει αναντικατάστατη.
