Το 2025 εξελίχθηκε σε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες χρονιές για την ατζέντα βιωσιμότητας της παγκόσμιας βιομηχανίας μόδας, αναδεικνύοντας τα όρια, τις αντιφάσεις αλλά και την επιτακτική σημασία της περιβαλλοντικής και κοινωνικής ευθύνης. Παρά μεμονωμένες πρωτοβουλίες κλιματικής καινοτομίας από ορισμένα brands, η συζήτηση κυριαρχήθηκε από αμφιβολίες γύρω από την αξιοπιστία του κλάδου, τόσο στο περιβαλλοντικό όσο και στο κοινωνικό σκέλος.
.
Ενδεικτικό παράδειγμα αποτέλεσε η παρουσίαση παπουτσιού μηδενικού ανθρακικού αποτυπώματος από την Allbirds, η οποία ωστόσο επισκιάστηκε από τη γενικευμένη κόπωση των καταναλωτών απέναντι στη «βιωσιμότητα ως αφήγημα». Εταιρείες που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν πρωτοπόρες στη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος της μόδας, όπως η Asket και η E.L.V. Denim, επέλεξαν μέσα στο 2025 να απομακρυνθούν από την έντονη οικολογική επικοινωνία και να στραφούν σε μια πιο ουδέτερη, προϊόντο-κεντρική στρατηγική, αντανακλώντας τη λεγόμενη «sustainability fatigue».
Την ίδια στιγμή, αλλεπάλληλες αποκαλύψεις για εργασιακή εκμετάλλευση υπονόμευσαν σοβαρά την εμπιστοσύνη του κοινού. Από τη σύνδεση της Loro Piana με παράνομα εργαστήρια στην Ιταλία έως τις έρευνες που έφεραν στο φως ότι «ηθικό βαμβάκι» συλλεγόταν από παιδιά σε αγροτικές περιοχές της Ινδίας, η εικόνα ενός κλάδου που αδυνατεί να εξασφαλίσει καθαρές και δίκαιες εφοδιαστικές αλυσίδες έγινε κυρίαρχη. Ακόμη και η έννοια της βιωσιμότητας αμφισβητήθηκε ανοιχτά, όταν εταιρεία ταχείας μόδας έλαβε πιστοποίηση B Corp, προκαλώντας έντονες συζητήσεις για το τι σημαίνει πλέον «βιώσιμο» στη μόδα.
Οι πολιτικές εξελίξεις επιδείνωσαν το κλίμα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλαγές πολιτικής υπό την προεδρία Τραμπ έθεσαν σε κίνδυνο τη χρηματοδότηση προγραμμάτων προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε εργοστάσια ένδυσης, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρατηρήθηκε αναδίπλωση και αποδυνάμωση ορισμένων κανόνων βιωσιμότητας, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της μείωσης του ρυθμιστικού βάρους.
Παρά τις αναταράξεις, η πραγματικότητα της κλιματικής κρίσης επανήλθε διαρκώς στο προσκήνιο. Οι εντεινόμενες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής σε βασικές περιοχές παραγωγής και η αυξανόμενη ανάγκη προσαρμογής των παγκόσμιων εφοδιαστικών αλυσίδων υπενθύμισαν ότι η βιωσιμότητα δεν αποτελεί επικοινωνιακή επιλογή, αλλά ζήτημα επιχειρηματικής ανθεκτικότητας και διαχείρισης κινδύνου.
Καθώς ο κλάδος κοιτάζει προς το 2026, το βασικό ερώτημα δεν είναι πλέον αν η βιωσιμότητα έχει σημασία — το 2025 κατέδειξε με σαφήνεια ότι έχει, ίσως περισσότερο από ποτέ. Το πραγματικό διακύβευμα είναι αν η βιομηχανία της μόδας μπορεί να περάσει από τις υποσχέσεις και τα σήματα πιστοποίησης σε ουσιαστικές, μετρήσιμες και αξιόπιστες αλλαγές, ικανές να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη και να ανταποκριθούν στις περιβαλλοντικές και κοινωνικές προκλήσεις της εποχής.
Πηγή: BOF
