Η Αγλαΐα Κατσιγιάννη είναι Διεθνολόγος, Πρόεδρος του Συλλόγου Παραπληγικών Ν.Δράμας, ακτιβίστρια, και μια γυναίκα που ονειρεύεται και διεκδικεί. Η Νατάσα Πατιράκη, ασχολείται με τη διακόσμηση, είναι ορειβάτης, δρομέας και μια γυναίκα με ενσυναίσθηση και απίστευτη ενέργεια. Η απόφαση τους να συμμετέχουν στον 10ο Διεθνή ημιμαραθώνιο Θεσσαλονίκης δεν είναι μια ενέργεια ατομική αλλά μια ομαδική προσπάθεια που εμπνέει και φιλοδοξεί να ενδυναμώσει τις γυναίκες και να περάσει ένα ηχηρό μήνυμα συμπερίληψης (inclusion) και διεκδίκησης ουσιαστικών δικαιωμάτων για τα ΑμεΑ.
.
Οι δύο γυναίκες γνωρίστηκαν στη Δράμα και η φιλία τους δημιούργησε το υπόβαθρο για να τολμήσουν μαζί να συμμετέχουν σε ένα δύσκολο αγώνα που ακόμα και αθλητές με μεγάλη εμπειρία δυσκολεύονται να φέρουν εις πέρας. Η Αγλαΐα λέει για το εγχείρημα: «Ως άτομο με κινητική αναπηρία από την παιδική μου ηλικία έχω μάθει μαζί με την οικογένεια μου να δίνουμε τους αγώνες μας δυναμικά, με υπομονή επιμονή και αξιοπρέπεια. Βασικά είναι ένας καθημερινός αγώνας διεκδίκησης των αυτονόητων, για μια αξιοπρεπή καθημερινότητα! Έχω συνηθίσει να δίνω σχεδόν πάντα μόνη ή μαζί με την οικογένεια μου τις μάχες μου. Όταν η Νατάσα μου το πρότεινε, το είδα πολύ επιφυλακτικά. Αν έχεις συνηθίσει να έχεις τους πολλούς απέναντι σου, σου φαίνεται λίγο περίεργο όταν κάποιος έρχεται αυθόρμητα δίπλα σου και σου προτείνει κάτι που δεν έχεις καν σκεφτεί, σου απλώνει το χέρι σε μια νέα εμπειρία, σου χαμογελάει, πιστεύει σε σένα! Ο αυθορμητισμός και ο ενθουσιασμός της Νατάσας ήταν η καταλυτική ώθηση που χρειάστηκε για να το αποφασίσω. Ποτέ μου δεν είχα την ευκαιρία να συμμετέχω σε ένα τέτοιου είδους αγώνα. Δεν το έχω βιώσει και μου έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον και περιέργεια θα μπορούσα να πω. Όπως λέει μια παροιμία «πήδα και το δίχτυ θα βρεθεί. Ας το κάνουμε λοιπόν!!!!».
Η Νατάσα προπονείται καθημερινά για να καταφέρει να είναι έτοιμη για το βράδυ της 15ης Οκτωβρίου που θα πραγματοποιηθεί ο ημιμαραθώνιος. Η ίδια δηλώνει «Θα σας σοκάρω ίσως (γελάει) αλλά ο πρώτος λόγος που θα συμμετάσχω σε αυτή την προσπάθεια είναι ο εαυτός μου. Αναρωτηθήκατε ποτέ πόση χαρά παίρνει ένας άνθρωπος που τα πόδια του θα γίνουν χρήσιμα για δύο; Που τα χέρια του και ο κορμός του θα «συν-κινήσουν» και ακόμη έναν άνθρωπο; Που μια ιδέα θα ενώσει τόσους ανθρώπους σε μία προσπάθεια; Μόνο αν το βιώσετε θα καταλάβετε. Ο δεύτερος λόγος είναι η διάθεση μου να «επιστρέψω» κατά κάποιο τρόπο κάτι πίσω στην Αγλαΐα. Την θυμάμαι από την εφηβεία μου, τα έβαζε πάντα με Θεούς και δαίμονες…από τότε ως και τώρα, ακούραστα …μιλούσε για όλους, και για αυτούς που σιωπούσαν, με πείσμα ,με δύναμη, με αξιοπρέπεια και κουράγιο και αυτό κάνει ακόμα και σήμερα. Σε μία πολύ δύσκολη ανάβαση στο βουνό, ήμουν φοβερά εξαντλημένη…σχεδόν ήμουν έτοιμη να πω «δεν μπορώ άλλο» αλλά είχα μαζί μου το σημαιάκι του Συλλόγου Παραπληγικών της Δράμας. Με το που σκέφτηκα την Αγλαΐα και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που ανεβαίνουν κάθε μέρα τα δικά τους τεράστια βουνά, πήρα ξανά φόρα, σε μυαλό και κορμί! Και ο τρίτος λόγος είναι γιατί δεν αντέχω άλλο την αδικία και θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου, το στόμα μου, τα πόδια μου! Είχα ξαναβρεθεί σε αυτόν τον αγώνα το 2019 και στον τερματισμό ,όπου έφτασα κρατώντας το χέρι ενός φίλου μου που κάναμε και τα 21 χιλιόμετρα πλάι πλάι ένιωσα υπέροχα...και αυτό το «υπέροχα» έχουν δικαίωμα να το νιώσουν και άλλοι άνθρωποι ακόμα και οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες που δεν μπορούν να συμμετέχουν μόνοι τους! Δεν είναι μόνοι τους, δεν πρέπει να ναι μόνοι τους, δεν θέλουμε να ναι μόνοι τους!
Η προσπάθεια τους υποστηρίζεται από τον οργανισμό ΑWomanCanBe.org που στόχο έχει να ενδυναμώσει τις γυναίκες όλων των ηλικιών, ανεξαρτήτως επαγγέλματος, κατάστασης και εθνικότητας, αγκαλιάζοντας δράσεις που εμπνέουν και περνούν ηχηρά μηνύματα για τη γυναικεία δύναμη και αλληλεγγύη. Ένας οργανισμός που παλεύει για τη συμπερίληψη, τη βιωσιμότητα και το περιβάλλον με φωνή γυναικεία.
Η Βανέσα Αρχοντίδου, αλπινίστρια και ιδρύτρια του οργανισμού δήλωσε: «Μπορεί να μην είμαι εκεί σαν φυσική παρουσία, αλλά είμαι ΜΑΖΙ τους. Με τη Νατάσα, την Αγλαΐα, με όλες τις γυναίκες που τολμούν , που ονειρεύονται, που δεν το βάζουν κάτω. Από την πρώτη στιγμή που μου μίλησαν για την προσπάθεια τους θέλησα να βρεθώ στο πλάι τους, γιατί με συγκίνησε το όραμα και με ενέπνευσε η ορμή των δύο γυναικών που αποφάσισαν να ξεπεράσουν τα όρια τους. Η μια συμπληρώνει την άλλη και όλες μας δημιουργούμε μια ομάδα δυνατή που αποδεικνύει έμπρακτα τι μπορεί να είναι και που μπορεί να φτάσει μια γυναίκα. Γι αυτό είμαι εκεί! Και εγώ προσωπικά αλλά και ο οργανισμός AWomanCanBe.org. Τα παραδείγματα δημιουργούν πρότυπα, εικόνες, θέληση. You can’t be what you can’t see έλεγε η ακτιβίστρια Marian Endelman. Με αυτή την πεποίθηση θέλουμε να προβάλουμε και να στηρίξουμε όχι έναν αγώνα δρόμου αλλά έναν αγώνα ψυχής. Να στρέψουμε το βλέμμα σε ένα ημιμαραθώνιο στην καρδιά της Θεσσαλονίκης και σε μια ομάδα που θα γράψει ιστορία γιατί ασχέτως τελικής έκβασης, αποτελεί εκ προοιμίου παράδειγμα γυναικείας ενδυνάμωσης και αλληλεγγύης».
