Οι ζημιές που υφίστανται τα ευρωπαϊκά δάση από την αυξημένη υλοτομία, τις πυρκαγιές, την ξηρασία και τα παράσιτα μειώνουν την ικανότητά τους να απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα, θέτοντας σε κίνδυνο τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις εκπομπές.
.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δεσμευτεί να επιτύχει μηδενικές εκπομπές έως το 2050. Ο στόχος περιλαμβάνει την προσδοκία ότι τα δάση θα απορροφήσουν εκατοντάδες εκατομμύρια τόνους εκπομπών CO2 και θα τα αποθηκεύσουν στα δέντρα και στο έδαφος, για να αντισταθμίσουν τη ρύπανση από τη βιομηχανία.
Ωστόσο, αυτή η υπόθεση είναι πλέον αμφίβολη. Η μέση ετήσια ποσότητα CO2 που απομάκρυναν τα δάση της Ευρώπης από την ατμόσφαιρα κατά την περίοδο 2020-2022 ήταν σχεδόν κατά ένα τρίτο χαμηλότερη από ό,τι κατά την περίοδο 2010-2014, σύμφωνα με μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του Κοινού Κέντρου Ερευνών της ΕΕ, της ανεξάρτητης υπηρεσίας επιστημονικής έρευνας της ΕΕ.
Σύμφωνα με τη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, κατά την τελευταία περίοδο τα δάση απορρόφησαν περίπου 332 εκατομμύρια καθαρούς τόνους CO2 ετησίως. Πρόσφατα στοιχεία από χώρες της ΕΕ υποδηλώνουν ακόμη μεγαλύτερη μείωση.
«Η τάση αυτή, σε συνδυασμό με τη μειωμένη ανθεκτικότητα των ευρωπαϊκών δασών στην κλιματική αλλαγή, υποδηλώνει ότι οι κλιματικοί στόχοι της ΕΕ, οι οποίοι βασίζονται στην αύξηση των δεξαμενών άνθρακα, ενδέχεται να τεθούν σε κίνδυνο», αναφέρεται στη μελέτη.
Σήμερα, ο τομέας της γης και της δασοκομίας στην Ευρώπη αντισταθμίζει περίπου το 6% των ετήσιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου της ΕΕ. Αυτό είναι 2% λιγότερο από το ποσό που υπολογίζει η ΕΕ ότι είναι απαραίτητο για την επίτευξη των κλιματικών στόχων, με το χάσμα να αναμένεται να διευρυνθεί έως το 2030.
Ο Agustín Rubio Sánchez, καθηγητής οικολογίας και εδαφολογίας στο Πολυτεχνείο της Μαδρίτης, δήλωσε ότι είναι «ευσεβής πόθος» να βασιζόμαστε στα δάση για την επίτευξη των κλιματικών στόχων.
«Τα δάση μπορούν να βοηθήσουν, αλλά δεν πρέπει να τους ανατεθούν ποσότητες για την εξισορρόπηση του ισοζυγίου άνθρακα», δήλωσε στο Reuters.
Τα ευρήματα αποτελούν πολιτικό πονοκέφαλο για τις κυβερνήσεις της ΕΕ, οι οποίες διαπραγματεύονται έναν νέο, νομικά δεσμευτικό κλιματικό στόχο για το 2040, ο οποίος έχει σχεδιαστεί για να χρησιμοποιεί τα δάση για την αντιστάθμιση της ρύπανσης που δεν μπορούν να εξαλείψουν οι βιομηχανίες.
«Τι πρέπει να κάνουμε όταν υπάρχουν παράγοντες που εμείς, ως χώρες, ως κυβερνήσεις, δεν έχουμε μεγάλη δυνατότητα να ελέγξουμε, όπως οι δασικές πυρκαγιές ή η ξηρασία», δήλωσε η υπουργός Περιβάλλοντος της Σουηδίας, Romina Pourmokhtari, σε συνέντευξη Τύπου την περασμένη εβδομάδα.
Η υπερβολική υλοτομία, οι πυρκαγιές και οι ξηρασίες που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή, καθώς και οι επιδημίες παρασίτων, εξαντλούν την αποθήκευση άνθρακα των δασών.
Ωστόσο, ορισμένοι από αυτούς τους κινδύνους μπορούν να αντιμετωπιστούν, για παράδειγμα, με τη μείωση της εντατικής υλοτομίας ή τη φύτευση πιο ποικίλων ειδών δέντρων, τα οποία μπορούν να ενισχύσουν την αποθήκευση CO2 και να βοηθήσουν τα δάση να αντέξουν τις ακραίες κλιματικές συνθήκες και τα παράσιτα, σύμφωνα με την έκθεση.
