Στο πρόσφατο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας, πολιτικοί και ηγέτες επιχειρήσεων μοιράστηκαν τις απόψεις τους για το πώς η επιτυχία του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρική κούρσα των ΗΠΑ τον Νοέμβριο θα μπορούσε να επηρεάσει την παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση.
.
Ωστόσο, μια μεγαλύτερη απειλή για πιο φιλόδοξες πιο πράσινες πολιτικές φέτος μπορεί να είναι το αποτέλεσμα των εκλογών που θα πραγματοποιηθούν σε 27 χώρες σε όλη την Ευρώπη, γράφει το Bloomberg.
Οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνιο έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν αναστάτωση στην ΕΕ, μια από τις ισχυρότερες δυνάμεις στη δράση για το κλίμα. Ενώ το Κοινοβούλιο τα τελευταία χρόνια έχει προωθήσει μερικά από τα πιο επιθετικά σχέδια απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του στόχου μείωσης των εκπομπών 55% της ΕΕ για το 2030 – υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ψηφοφόροι κλίνουν προς τους υποψηφίους που εκπροσωπούν την πιο σκεπτικιστική για το κλίμα δεξιά. Όλα αυτά έρχονται σε μια κρίσιμη στιγμή για την εφαρμογή του σχεδίου της ΕΕ για τον στόχο μηδενικών εκπομπών.
Το Bloomberg υπογραμμίζει αυτούς τους κινδύνους σε πρόσφατη έκθεσή του σχετικά με τις επιπτώσεις στις εκλογές σε ολόκληρο τον κόσμο (συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ).
Ήττα πρασίνων και φιλελεύθερων
Οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ορισμένοι από τους σθεναρότερους υποστηρικτές της κλιματικής πολιτικής, η κεντροαριστερή Πράσινοι-Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία και η φιλελεύθερη Renew Europe, θα υποστούν μεγάλες απώλειες. Αυτό θα μπορούσε να ωθήσει το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, το οποίο πιθανότατα θα παραμείνει η μεγαλύτερη ομάδα, να δημιουργήσει έναν άτυπο συνασπισμό με τους δεξιούς συμμάχους του, τους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές και την Ταυτότητα και τη Δημοκρατία, τουλάχιστον για ορισμένα ψηφοδέλτια. Οι τρεις ομάδες υποστήριξαν λιγότερο τις πράσινες πολιτικές κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων θητειών.
Η στροφή προς τα δεξιά αντανακλά τάσεις και σε επίπεδο κρατών μελών, όπως φαίνεται από τις πρόσφατες εκλογές στην Ολλανδία και την Ιταλία, και την αυξανόμενη υποστήριξη για ακροδεξιά κόμματα στη Γαλλία, στη Γερμανία και στη Σουηδία, μεταξύ άλλων.
Η αβεβαιότητα γύρω από τις ευρωεκλογές φέτος δημιουργεί πρόσθετη πίεση χρόνου για την εφαρμογή της Πράσινης Συμφωνίας της ΕΕ – του σχεδίου μετασχηματισμού του μπλοκ που έχει σχεδιαστεί για την επίτευξη μιας μηδενικής και θετικής για τη φύση οικονομίας έως το 2050. Ενώ έχει τεθεί αυτή η πολύ υψηλή φιλοδοξία, και είναι απίθανο να αλλάξει ουσιαστικά, το μπλοκ πρέπει να εγκρίνει μια σειρά από πιο λεπτομερείς πολιτικές και κανονισμούς για να διασφαλίσει ότι το σχέδιο θα επιτευχθεί.
Ως εκ τούτου, τα κυβερνητικά όργανα της ΕΕ θα επιδιώξουν να προωθήσουν εκκρεμή νομοσχέδια πριν από τις εκλογές του Ιουνίου. Αυτά περιλαμβάνουν προτάσεις για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων, πρότυπα CO2 για νέα βαρέα οχήματα, σχέδια για την επεξεργασία γονιδίων και ένα πλαίσιο πιστοποίησης για την αφαίρεση άνθρακα.
Σε κίνδυνο ο στόχος μείωσης εκπομπών για το 2040
Ωστόσο, η πολιτική της ΕΕ που είναι πιο πιθανό να προσελκύσει την προσοχή τους επόμενους έξι μήνες θα είναι ο νέος στόχος μείωσης των εκπομπών το 2040, που αναμένεται να ανακοινωθεί τον Φεβρουάριο.
Οι Επίτροποι για την Πράσινη Συμφωνία (Μάρος Σέφκοβιτς) και το Κλίμα (Βόπκε Χέκστρα) υποστήριξαν τον στόχο για μείωση 90% στα επίπεδα του 1990, κάτι που θα ήταν σύμφωνο με τις συστάσεις του Ευρωπαϊκού Επιστημονικού Συμβουλευτικού Συμβουλίου για την Κλιματική Αλλαγή. Μένει να δούμε αν αυτός ο στόχος μπορεί να τύχει της υποστήριξης των κυβερνητικών οργάνων της ΕΕ ή εάν οι Επίτροποι θα είναι αρκετά κοντά για να τον δουν να κατοχυρώνεται σαν νομοθεσία.
Οι θητείες τους πρόκειται να ολοκληρωθούν στο τέλος του τρέχοντος έτους, εκτός εάν διοριστούν εκ νέου.
Ο υπόλοιπος κόσμος θα λάβει υπόψη του τους νέους στόχους που θέτει η ΕΕ για τον εαυτό τη, η οποία έχει διαδραματίσει βασικό ρόλο στην προώθηση πιο φιλόδοξων δεσμεύσεων και στην επίτευξη συμβιβασμών στις διεθνείς διαπραγματεύσεις για το κλίμα και στις νέες εταιρικές σχέσεις Just Energy Transition Partnerships με αναδυόμενες αγορές όπως η Νότια Αφρική και η Ινδονησία. Παρείχε επίσης σημαντική πράσινη χρηματοδότηση για τις αναπτυσσόμενες χώρες, αντιπροσωπεύοντας το 45% της στήριξης που υποσχέθηκε στο Πράσινο Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα.
Εάν υλοποιηθεί η στροφή προς τα δεξιά, η ΕΕ κινδυνεύει να υποστηρίξει λιγότερο τη φιλόδοξη πολιτική για το κλίμα και την ενέργεια στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Ως εκ τούτου, οι εθνικοί φορείς χάραξης πολιτικής θα πρέπει να επιταχύνουν, διαφορετικά το μπλοκ κινδυνεύει να χάσει τα διαπιστευτήριά του για το κλίμα και να χάσει τους στόχους του για το 2030 και το συνολικό μηδέν.
